Niets zomaar weg
Antoon Mastboom was uiterst zuinig. Zijn vrouw Marie was gesteld op luxe, maar volgde hem in zijn spaarzaamheid. Henri volgde zijn ouders in hun voetsporen. In dit huis werd zelden iets weggegooid en alles tot op de draad versleten. Elke vrucht die de tuin te bieden had, werd opgegeten, ingemaakt, geweckt of gedroogd.