Kinderen in het Mastboomhuis

Wie was Henri Mastboom? Hoe groeide hij op, hoe zag de wereld er toen uit? Theophile Nijman, Henri’s  belangrijkste vriend (en misschien wel enige), schreef zijn herinneringen op.

“In het begin van mijn schooljaren was ik erg eenzaam. Ik zat veel thuis en schreef tegen de onderkant van de trap tientallen sommen en liet die maken door een denkbeeldige klas of speelde pastoor in het schuurtje met eigengemaakte attributen. Maar toen ik eenmaal in een bepaalde vriendenkring was opgenomen, was ik niet meer thuis te houden. Harrie Mastboom de zoon van onze waardige burgemeester werd onze vriend.”

Dat vriendengroepje, een handvol jongens, mocht ‘aan huis komen’ bij de burgemeestersfamilie. Het leven daar binnen stond in schril contrast met het bestaan van een doorsnee kind in Oud Gastel tijdens het interbellum, dat sommen schreef tegen de onderkant van de trap.

“Prachtige boeken had Harrie. Ik herinner mij nog levendig dat hij in de badkamer ons voorlas van de Heilige martelaren van Gorcum (kon ik daarom later er zo goed en graag over spreken?). Hele series dierkundeplaten bekeken we met de grootste oplettendheid. Ik heb later nog een papiertje gevonden waarop een indeling van het dierenrijk stond, in die tijd gemaakt. Mijnheer en mevrouw (Mastboom, red) waren voor ons de beste mensen die er waren.”

Bron: heemkundekringhetlandvangastel.nl, jaarboek 1989